Pozwól mi naprawić, cały ten bałagan
Pozwól, że się zmienię dla was
Zapanuję nad swym życiem,
Zaplanuję każdy jego moment
A gdy spojrzę w lustro, w oczach dojrzę tylko przestrzeń pustą.

Kim się stałam Pędząc ślepą drogą
Kim się stanę Idąc w ślad za tobą
W rozmazanych żalem krajobrazach,
Zadaję sobie pytania: Jak, co, czemu?
Kim, od dawna? Boli, nadal?
I żałuję, że nic nie widziałam.

Wspomnienia skryte w zakamarkach
Uśmiechy na zakurzonych fotografiach
Tylko rany pozostały takie same
Zimne, surowe i obolałe
Przypominają czasy przyjaźni
Nieliczne, piękne, wspólne chwile,
Zanim okazały się fałszywe.

I teraz wszystko, jak przez zwierciadło
Na krzywe linie, krzywe odbicia światło padło
I teraz wszystko nagle stało się jasne
Przeszłość rozeszła się z wiatrem

I pędzi jak mała dziewczynka,
Coraz większymi kroczkami kolejne lata popycha,
Do ostatecznego wyboru życia.